Οταν ταξιδεύουμε ο εγκέφαλος υποχρεώνεται να κατανοήσει τα νέα ερεθίσματα. Κατά τον Paul Nussbaum Πανεπιστήμιο του Pittsburgh, υπό την πίεση της πρόκλησης διεγείρεται ο εγκέφαλος και δημιουργεί νέες συνάψεις, μεταφέρονται πληροφορίες σε διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου και ευνοείται η διατήρηση γνωστικών λειτουργιών όπως η μνήμη, η προσοχή, η κρίση.
Το φαινόμενο παρουσιάζεται το ίδιο εντυπωσιακά και στα παιδιά, δεδομένου ότι ταξιδεύουν με την ενέργεια του ανθρωπίνου σώματος και μόνο, μαγειρεύουν οι ίδιοι με φορητό εξοπλισμό και κοιμούνται έξω στο ύπαιθρο. Οντας συνεχώς εκτεθειμένοι στις συνθήκες περιβάλλοντος, προσαρμόζονται αρχικά στις σταθερές εναλλαγές πχ σκοτάδι-φως ή χειμώνας-καλοκαίρι και αργότερα στις πιο ρευστές μεταβολές του καιρού. Επίσης παρατηρούν και βιώνουν τις μετατροπές στην περίπλοκη λειτουργία της φύσης, πχ τις αλλαγές στη μορφή του νερού, αλμυρό νερό, εξάτμιση, σύνεφο, βροχή, χιόνι, πάγος, παγετώνας, ποτάμι, καταρράκτης κλπ. Οι συνθήκες του περιβάλλοντος επηρεάζουν τους βιορυθμούς στα παιδιά π.χ. ο ήλιος του μεσονυχτίου, ή η αναπάντεχη ζωτικότητα που παρατηρείται στις δυτικές ακτές της Σκανδιναβίας από την επίδραση του ωκεάνιου ρεύματος του κόλπου, μεταφορά θερμότητας από το Golf stream.
Μετά από συνεχείς μεταβολές και προκλήσεις, τα παιδιά αρχίζουν να παίρνουν πρωτοβουλίες, όπως να επεμβαίνουν στο σχεδιασμό, να επιλέγουν ενδιαφέρουσες διαδρομές, να επινοούν αυτοσχέδια παιχνίδια από τα διαθέσιμα φυσικά υλικά και πόρους του εκάστοτε μέρους. Εξίσου σημαντικό για τον ψυχισμό των παιδιών είναι και το ενδεχόμενο παρατήρησης ή και συνάντησης ακόμη με τα άλλα είδη, στους συρρικνούμενους πλέον βιοτόπους. Παρατηρώντας το απέραντο της βιοποικιλότητας συνειδοτοποιούν την ασημαντότητα του ανθρώπινου είδους, έχουν την ευκαιρία να κατανοήσουν και να αγαπήσουν τη ζωή και τη θεία δημιουργία, να παρακάμψουν τον ανθρωποκεντρισμό και την αλαζονεία του λεγόμενου Ηοmo sapiens και να δείξουν τον απαιτούμενο σεβασμό προς τους διαφορετικούς και απειλούμενους συγκατοίκους του ίδιου πλανήτη.